Boeren met je onderbuik.

We praten met de broers Ronald en Erik Enting. Samen hebben ze een biologisch melkvee bedrijf in het Drentse Zuidveld. Bij het betreden van het erf krijg je meteen een goed gevoel. Er staat een kleine overkapping met daaronder de melktap voor verse, rauwe biomelk. Maar ook een bankje, een bloemetje en een leuke kast met daarin de melkflessen. Hier is aandacht aan besteed. Ook de stal ziet er ‘af’ uit. Net even mooier dan functioneel. Al snel in het gesprek blijkt dat dit de sleutel achter de filosofie van de mannen is. “Wij willen het wel een beetje leuk hebben tot ons pensioen” verklaart Ronald met een lach. Dat plezier en die aandacht vind je terug in het hele bedrijf.

Zo’n 20 jaar geleden deden de broers al onderzoek naar de mogelijkheid om biologisch te gaan boeren. Toen bleek dat financieel gewoon niet haalbaar. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en stap voor stap zijn ze, op gevoel, steeds een beetje biologischer gaan boeren. Door steeds een beetje minder gewasbeschermingsmiddelen te gaan gebruiken bijvoorbeeld. Hierdoor krijgt de natuur de kans om langzaam zelf balans te vinden in het weiland. Zo eten de koeien niet alleen gras, maar ook kruiden, zoals bijvoorbeeld smalle weegbree of fluitenkruid. Een ander voordeel is dat de grond nu bijvoorbeeld veel meer magnesium bevat, een mineraal dat erg belangrijk is voor mens en dier. Ook vertellen de heren dat de bodem en de gewassen veel zachter zijn sinds ze de natuur aan het werk laten. “lekkerder voor de koeien” suggereer ik nog, maar daar willen ze niet aan. Het voordeel is dat in die zachte grond het regenwater veel makkelijker afgevoerd wordt en dat er een mooie diversiteit aan planten groeit. De koeien zoeken zelf uit wat ze op dat moment lekker vinden of nodig hebben. Je ziet het heel duidelijk aan de pinken, zegt Ronald. Die staan iedere keer met een groepje bij het jonge fluitenkruid. Waarom is een raadsel, maar ze eten het tot het te houtig wordt en dan stappen ze over op andere planten. Hoe het precies werkt weten we niet, maar sinds de koeien lekker van het weiland eten (aangevuld met hooi en kuilgras) is de rekening van de dierenarts veel lager. Van de gebruikelijke toevoeging van maïs en soja aan het voer zijn Erik en Ronald afgestapt. Over soja zijn ze glashelder; alleen al de manier waarop dat spul geproduceerd wordt. Hele regenwouden worden daarvoor gekapt, weet Erik. Daar willen wij geen deel van uitmaken. Heel nuchter voegt hij daar aan toe dat hij niet verwacht dat op de globale sojaproductie van invloed is wat hun eigen koeien eten, maar toch… Wat ons allemaal verbaast is dat sinds het nieuwe dieet van de dames, het vetgehalte van de melk gestegen is naar 4,5%. Alleen maar goed natuurlijk, want dat zijn allemaal goede, natuurlijke, dierlijke vetten.

Bij aankomst zagen we één koe, helemaal alleen op het pad staan tussen de wei en de stal. “Oh, die kan niet kiezen…of ze in de stal wil staan of in de wei”

“We worden steeds een beetje makkelijker met de koeien” zegt Ronald. Ze maken zelf prima keuzes of ze binnen of buiten willen staan bijvoorbeeld. Ook met de behandeling van kleine ontstekingen aan de uiers schakelen ze niet meteen de dierenarts in. Prima te behandelen met mintzalf. Heel zelden wordt er antibiotica gebruikt. Dat antibiotica gebruik is dan ook teruggegaan naar 10 tot 20 % van wat in de niet-biologische veeteelt gangbaar is. Ook met het gebruik van hormonen zijn de mannen voorzichtig. In reguliere melkveebedrijven wordt (veel regelmatiger dan toegegeven) synthetische hormonen toegediend aan koeien. Ofwel om te zorgen dat de koeien tochtig (vruchtbaar) worden, ofwel om de melkproductie op gang te houden. Onzin, vinden Erik en Ronald. Ze gebruiken alleen hormonen als dat in het voordeel van de koe is en dat komt heel zelden voor. Wij vermoeden dat er resten van zowel de antibiotica als de hormonen achterblijven in de melk. Met alle gevolgen van dien voor onze eigen gezondheid.
Zo hebben wij het idee dat je bij een lactose intolerantie weleens heel veel baat zou kunnen hebben bij het drinken van rauwe biomelk. Waarom? Het stofje lactose wordt normaal gesproken in je lichaam afgebroken door je eigen lactase. Sommige mensen hebben van nature, of door externe oorzaken zoals antibioticagebruik, geen of weinig lactase in hun lichaam waardoor de lactose dan weer de kans krijgt om vervelende dingen te doen met je lijf. In rauwe biomelk zitten, naast lactose, ook stofjes die de lactose weer afbreken. Lees meer hierover in het volgende artikel:

http://voedzo.nl/gezond-eten/rauwe-melk-bij-lactose-intolerantie/

Nóg meer voordelen van rauwe biomelk versus fabrieksmelk of zelfs rauwe melk van ‘brok gevoerde’ koeien vind je hier…

http://www.ecomama.nl/voeding/koemelk-allergie-lactose-intolerantie-rauwe-melk/

“We hebben altijd al het gevoel gehad dat het beter moest en ook kan. Dat blijkt nu steeds meer. We gaan gewoon door…”